“En? Nog niks?” Ik schud mijn hoofd. “Nee, nog steeds niet helaas!” De afgelopen dagen, weken eigenlijk, zie ik regelmatig teleurgestelde gezichten. Als ik toch weer op kantoor verschijn of met Anita over straat loop. Die teleurstelling is niet zo gek, want ‘het’ kan elk moment gebeuren! Anita is morgen, maandag 28 mei uitgerekend van ons tweede wonder. Een bijzondere, spannende en leuke periode, die in het teken stond van wachten, afwachten en aftellen.
Alle lijstjes zijn inmiddels afgestreept, het bed staat in de kamer, het ontwerp voor het geboortekaartje is klaar en alle mogelijk klusjes die er in en om het huis waren zijn inmiddels gedaan. Voor dat geboortekaartje zijn overigens twee ontwerpen, want we weten nog niet of het straks een jongetje of meisje wordt. Het is al een tijdje afwachten, een heel verschil met hoe de vorige zwangerschap verliep. Jurre werd precies op de uitgerekende datum in het ziekenhuis in Leeuwarden geboren, na een hele periode van extra controles. In verband met een hoge bloeddruk bij Anita, werd de bevalling ingeleid. Deze keer hopen we erop dat het allemaal spontaan begint.
Terwijl de buik van Anita groeide en Jurre meer en meer begon te praten, dachten we met regelmaat terug aan dezelfde periode twee jaar terug. Iets minder gespannen, omdat de bloeddruk nu normaal is, maar minstens zo nieuwsgierig naar dat wat komen gaat. Het zonnige weer helpt ons om nog meer te genieten van de laatste momenten met zijn drieën. Heerlijk spelen in de tuin, in de speeltuin in Lauwersoog en bij de pakes en beppes. Hoewel ik ook erg druk ben met mijn werk en zoveel mogelijk probeer af te ronden, kan ik van de kleinste momentjes met zijn drietjes het meest genieten!
In de afgelopen maanden waren we vaak aan het aftellen naar het moment waarop onze tweede geboren werd. Toen leek het nog heel ver weg en konden we niet wachten tot de uitgerekende datum. We wachten met smart!
