Vrij

Opnieuw dwaal ik af en staat er op mijn scherm iets anders dan zou moeten. De zomerplanning die ik voor mezelf heb gemaakt, ging er anders wel vanuit dat ik vandaag meer productieve uren ging maken. Het is redelijk druk bij DOKcom en in september willen we ook nog een aantal eigen projecten opstarten waar ik de komende tijd meters mee wil maken. Ik betrap mezelf erop dat ik er chagrijnig van begin te worden, nu de zelfopgelegde werkdruk toeneemt. Dan vanavond nog maar even? Of toch morgen weer naar kantoor?

Nadat er nog een vrolijk meisje over de gang rent en lekker luidruchtig aanwezig geweest is, pak ik het tempo weer op. In mijn linkerooghoek zie ik verschillende vakantiefoto’s voorbijkomen in de familieapps en op de mailtjes die ik stuur krijg ik wel heel snel een reply. Het is vakantietijd, steeds meer mensen zijn vrij en stellen een automatisch antwoord in op mailtjes. Dan begint mijn vrouw – ook nog – te appen. Nog meer afleiding. Ik vraag of ze het kort wil houden, want ik loop gigantisch achter vind ik zelf. Er is de afgelopen dagen weleens gekscherend tegen me gezegd of ik ook blij was om weer lekker rustig op kantoor te zijn. En inderdaad: voor Anita moet het thuis met twee jongetjes ongetwijfeld een stuk hectischer zijn. Respect!

De klok tikt verder en de ochtend nadert zijn eind. De temperatuur is buiten opgelopen tot tropische waarden en het wordt met de minuut benauwder in mijn kantoor. Anita merkt terecht op dat het logisch is dat de productiviteit wat lager ligt in deze dagen. Ze heeft – zoals wel vaker – gelijk. Ik bekijk als laatste afleiding nog even naar de achtergrondfoto op mijn telefoon, waarop twee mannetjes me toelachen. Meer heb ik niet nodig. Ik werk nog een uurtje door, maar daarna kan het me gestolen worden. Vanmiddag vrij en morgen vrij!
Terwijl de tropische hitte Dokkum laat zweten, fiets ik blij naar huis. Natuurlijk doe ik de komende dagen zo nu en dan nog wat tussendoor en heb ik vanmorgen gewerkt, maar het voelt nu al als een minivakantie.

Thuis wachten mijn drie grote liefdes me al op. We lunchen samen en maken plannen voor de rest van de dag. Voor mij is dat – op mijn vrije middag – eerst een slag slaan in het huishouden, terwijl de andere drie zich even voor de tv settelen. Voor iets anders is het toch te warm. Ik stort me op het opruimen, stofzuigen en was ophangen en wacht met smart tot we wel even naar buiten kunnen. Hoewel er ook nog kraamvisite is, vullen Jurre en ik het zwembad in de tuin en trekken we onze zwembroeken aan. Een paar uurtjes geleden nog chagrijnig op kantoor, nu de dikste pret in het koude water. Nu al een minivakantie met een gouden randje, en dan komen er nog drie vrije dagen aan. Wat een weelde!