We kijken elkaar verbaasd aan. Marte staat en zet wankel haar eerste stapjes. Ze loopt! Hoewel het nog een paar weken duurt voordat ze 1 jaar wordt, kunnen we er nu eigenlijk niet meer omheen: onze jongste is geen baby meer.
Net als haar broers destijds heeft ook Marte, als baby, een grote hobby: staan. Staand is de wereld leuker, is er waarschijnlijk meer te zien. Al gauw zet ze dan ook de eerste stapjes. Nog wel aan twee handen, later langs randen en meubels en weer later aan één hand. Ook Jurre en Sybren deden dit snel. Bij Jurre dachten we dat hij voor zijn eerste verjaardag zou lopen, maar beide broers wilden het eerst goed kunnen en maakten aan moeders of vaders hand vele vlieguren. Met een maand of 14 liepen ze helemaal zelf. En door het vele oefenen gelijk ook heel goed, ze vielen nauwelijks. Marte blijkt op dit gebied meer een durfal. Nog geen 11 maanden oud doet ze haar eerste losse stapjes. Ze loopt nog geen hele stukken door de kamer, kruipen voelt nog wel veiliger, maar ze loopt steeds een stukje verder. Wankel gaat het nog wel en de pogingen gaan dan ook gepaard met vele valpartijen, bulten en blauwe plekken.
We kregen een baby in coronatijd en deze baby viert over een paar weken haar eerste verjaardag. Een verjaardag in coronatijd. Dat hadden we een jaar geleden niet kunnen denken en ik hoop echt dat we volgend jaar weer een normale verjaardag kunnen vieren. Het feit dat Marte loopt zorgt er eigenlijk nu al voor dat we de babytijd afsluiten. En over een paar weken doen we dat officieel. Dan hebben we een dreumes in huis. Een nieuwe fase. En het voelt dubbel. Want die babytijd was prachtig, maar ook deze nieuwe fase is leuk. Flessen maken plaats voor eten met de pot mee en gebroken nachten waren er al minder maar worden hopelijk nog zeldzamer. En ook met een dreumes komen er nog genoeg leuke mijlpalen, zoals die eerste woordjes en elkaar steeds beter gaan begrijpen.
Want dat blijft mooi om te zien, de ontwikkeling van de kinderen. Niet alleen bij de jongste, ook onze peuter en kleuter doen ons regelmatig verbazen. Het is fascinerend om te zien hoe ze steeds weer nieuwe dingen kunnen of weer iets snappen. Elk kind ontwikkelt zich op zijn/haar eigen tempo. Vergelijken doe je als ouder snel, met leeftijdgenootjes of met oudere broers/zussen. Ik maakte me er hierboven zelf ook al schuldig aan. Beter is het gewoon het eigen pad van het kind te volgen. En blij en/of verwonderd te zijn met elke ontwikkeling, klein of groot. Ondertussen stappen wij samen met Marte in die nieuwe fase, met binnenkort een kleuter van 5, een peuter van 3 en een dreumes van 1.
